Verbondenheid in sociaal isolement is het belangrijkste dat er is. Ook vertellers gaan digitaal (zoals DISC in Den Haag, aanrader). Op cultuur wordt meer bezuinigd dan ooit. Dus ook de vertellers, meestal ZZP-ers moeten staan met lege magen en volle monden. Verteloptredens waren toch als soms het ondergeschoven kindje in de cultuursector.

Maar wat let ons om gewoon ‘als mensen’ ergens ‘zo maar’ bij elkaar te komen en een vertelkring te maken. Op 1 1/2meter afstand kun je elkaar goed verstaan. Een vertelkring kost niks, een kampvuur er bij is al helemaal mooi. En hoe je dat doet? Om de beurt kan iemand iets delen b.v. over corona, zwaar en breekbaar (dat vraagt veiligheid en begrip) of leuk (vakantie ervaringen ’toen we nog mochten’). Om de beurt, geen commentaar en niet in de rede vallen, dat is alles. Misschien stiltes, geen (intellectuele) analyses. Ieder mag er zijn met zijn verhaal. Geef de verteller bij voorbeeld iets in handen (stok of voorwerpje) dat hij zwijgend aan zijn buurman kan geven als uitnodigend teken dat hij klaar is. Of speel, met wekker of zandloper erbij hoeveel tijd iedereen heeft. En vergeet na afloop niet af te spreken waar de volgende sessie is en eventueel een contactpersoon. Laat de verhalen verder gaan.