Uit nieuwsbrief Op Verhaal komen nr. 22, december 1992 (!!) en helaas nog steeds actueel

Behoud je soevereiniteit: blijf bij je eigen verhaal
EUROPA IS ZIJN VERHAAL KWIJT…

“Na de oorlog had Europa een verhaal: nooit meer oorlog: vrede!
‘Als alle kinderen op aarde hand in hand te samen gaan breekt morgen de vrede op aarde aan”, zong het AVRO kinderkoor in de jaren 50.
Misschien wat naïef, maar de federatie van vrije volkeren is vergeten. De droom van de betere wereld is vergaan. De Europese vlag -de witte E op een groen veld- os gestreken; ze is vervangen door een sterrenkroon die wacht tot iemand zich ermee zal tooien. Een andere vlag, een andere lading. Europa is zijn droom vergeten.
Waar zijn de vertellers, de profeten op de marktpleinen die herinneren aan aloude geschiedenissen? Immers in wie vanuit zelfbewustzijn de ander kan ontmoeten groeit in zelfrespect én respect voor de ander, Naar wie muren optrekt, grenzen op de atlas uitgegomd, zoveel water in de wijn doet dat uiteindelijk niemand meer weet welke kerk wat gelooft of mensen tot gekoppelde computerbestanden reduceert maakt eenheidsworst.. Zo worden mensen willige consumenten. De mens is echter zijn verhaal, is zijn geschiedenis, zijn identiteit. Het verhaal van de mens is direct verbonden met zijn cultuur en sociale verbanden waar bij ‘ja’ op zegt. Déze verhalen wijzen de mens de weg van verleden naar toekomst. Het is de rode draad in het leven. Wie de mens zijn eigenheid afpakt maakt hem open voor schijnzekerheden voor een valse identiteit. Fascisme, racisme en nationalisme liggen al te wachten voor wie zich geweldig voelt en anderen tot zondebok wil maken.
Europa 1993 wordt officieel het jaar ‘voor ouderen en solidariteit tussen de generaties’. Maar wat moeten we met het verhaal van ouderen als we onze wortels omhakken? Een cultuur sterft als men een volgende generatie niets meer te vertellen heeft. Hebben onze kinderen nog wat te vertellen? Of zal de (bloedige) Europese geschiedenis zich herhalen? Rome, Maastricht, Rostok. Sterft Europa door gebrek aan geestelijk voedsel?
Enfin, 1994 wordt het jaar van theater en educatie….te laat? Grenzen open? Monden open dus!”.

Meer over verhalen en identiteit staat overigens in mijn boek Vertel Op! (handleiding voor verhalenvertellers) dat in 2003 verscheen bij SWP uitgevers Amsterdam en nog te bestellen is. (ISBN 90 6665 443 0)