Storytelling en management
Onlangs heb ik een bijzondere training mogen geven voor een team van Hitachi Duitsland. Hitachi is een multinational en leverancier van big data systems. Het ging er twee dagen lang om hoe data om te zetten in ervaring, betrokkenheid en een emotionele verbinding. Over storytelling dus. Een voorbeeld of het beeldend beschrijven hoe er gehandeld is een concrete situatie zegt soms meer dan bergen informatie.
In deze training ging het om de relatie tussen persoonlijke verhalen, verhalen van team en de verwachtingen van de klant. Zo moest er bij voorbeeld aan de hand van een willekeurige foto spontaan een geloofwaardig verhaal worden verteld.
De training was als het ware een reis naar een nog onbekend happy end. Op steeds dieper niveau konden persoonlijke verhalen worden gedeeld en kon worden ervaren dat men er als teamlid nooit ergens alleen voor staat, maar deel uit maakt van een groter verhaal. Dat is de basis waar mee men gezamenlijk naar buiten kan treden; ook naar de klant.
De teamleden kenden elkaar al geruime tijd. Veel tijd was er ook voor verdieping van de persoonlijke ervaringen. Vaak waren het breekbare en ‘kleine’ verhalen die respectvol werden gedeeld. En dat in een zakelijke context. Maskers af dat in een Duitse tak van een Japanse multinational!
Het was een bijzondere ervaring die verhalen van de mensen achter de big data te mogen aanhoren. Als je lid bent van een groep, een team, is waar jou kwaliteiten gewaardeerd worden en je verhaal ondersteund is dat geloof misschien wel het mooiste dat er is.
Ten minste dat realiseerde ik me die avond bij het kampvuur. Ja er was een heus kampvuur, al was het koud. De organisatoren hadden namelijk op mijn verzoek een vertelvriendelijke locatie gevonden. Het bleek een buitencentrum van de Evangelische kerk zijn. Ik raakte er met de beheerder aan de praat. Over geloof. Over in geloven en vertrouwen in je medemens. Over geloof in leden van de gemeenschap waar je bij hoort. Of dat nu een management team is of een kerkverband. Helaas bleken er in kerkelijke organisaties nog al eens ‘managers’ te zijn die niks ander geloven dan in cijfers en als God zelf alles rationeel onder controle willen hebben. En soms kom je zoals vandaag managers tegen die zich persoonlijk voor elkaar inzetten. Soms kom je verhalen van verbondenheid tegen op plekken die je niet verwacht.
Overal vind je mensen die geloven in elkaar en mensen die zich achter maskers verstoppen. Op weg naar een happy end?
Jan Swagerman
